Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Jaka wspólnota dla nastolatka?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
za rok/dwa wybuduje się klub dla chłopaków w Józefowie - róg Polna/Świderska
Nie wyobrażam sobie wepchnąć tam kogoś na siłę tylko dlatego, że ma odpowiedni wiek. No sorry.
U nas też dużo młodych spoza wspólnot wchodzi do wspólnoty po konwiwencji dla dzieci, jaką robimy w każde wakacje: jadą na konwiwencję z ciocią/kuzynką/babcią, zaprzyjaźniają się z młodzieżą wspólnotową i potem już sami pytają, jak wejść do takiej wspólnoty i przychodzą na katechezy. Te wyjazdy są pomyślane jako formacja dla naszych własnych dzieci, nie żeby kogoś werbować czy nawet zachęcać. Ale czasem ktoś zabiera jakąś siostrzenicę albo wnuka i oni nagle widzą, że tu jest im po prostu dobrze.
Zaczynaliśmy w 40 osób a w tym roku byliśmy w 120 i to tylko dlatego, że więcej miejsc w ośrodku po prostu nie było
Warunkiem jest ktoś, kto ogarnie całość i ma pomysł. A jak jeszcze potrafi układać teksty piosenek, to macie wygrane
My właśnie nagrywamy płytę z piosenkami z naszych konwiwencji dziecięcych.
Taką wiesz, profeska. Dzieci pierwszy raz w studio nagraniowym będą, przeżywają jak niewiemco
Teraz pewnie robią to dzieci, które wtedy jeździły a teraz są dorosłe i mają swoje dzieci. Muszę kuzyna spytać, on po AWF-ie, szkoda, żeby sie marnował talent
Mi tam było dobrze od początku. Czuje ze to moje miejsce.
A wcześniej chodziłam sobie jako młodsza nastolatka do RUchu Rodzin Nazaretanskich w Parafii. Było tam kilku fajnych, starszych chłopaków
https://krucjata.fsspx.pl/
Czy po to by mialy grupe rowiesnicza o podobnych wartosciach , czy po to by dojrzewaly w wierze? Na drodze zazwyczaj dobrze sie odnajduja osoby ktore byly oddalone od kosciola. Jezeli maja mocny kregoslup, silna w wierze rodzine bedzie im trudniej.
Ja tylko chciałam napisać, że młodzi przyjdą tam, gdzie coś się dzieje.
Bo sam mam nastolatków
Zastanawiam się, gdzie najłatwiej można znaleźć przyjaciół. Wydaje mi się, że najbardziej integruje Oaza. Jest tam dużo okazji, aby poznać się i fajnie spędzić czas.
Dużo zależy od tego, kto jest w grupie, od dojrzałości członków. Od formacji (czy jest na podstawie dokumentów KK, świętych, jakichś głębszych treści, czy też konferencje dobierane są ad hoc). A dobry kapłan, który chce się zaangażować, to już prawdziwy skarb.
Co do młodzieży - może warto zobaczyć, co się dzieje przy duszpasterstwie akademickim. Czasem studenci organizują coś dla młodzieży. Latem jest sporo ogólnopolskich spotkań młodzieży ((albo diecezjalnych - na własnym gruncie polecam spotkanie Taize w Grębocinie (maj) i Diecezjalne Dni Młodzieży w Hartowcu (lipiec)) - tam młodzi mogą spotkać rówieśników i dowiedzieć się czegoś o wspólnotach, w których ci się spotykają.
Oaza daje bardzo dużo możliwości dla młodzieży bo ma masę różnych diakonii gdzie się młody człowiek może udzielać. Dla mnie najważniejsze były rekolekcje wakacyjne bo spotkania w parafiach to tylko w sumie przygotowanie do tego czasu.
Najczęściej jednak są to fajne grupy młodzieży, które mają poukładane w głowach. Wspólnie się modlą i bawią. Jeśli czuwa nad tym rozsądny kapłan, to świetna opcja dla młodego katolika.
Przytomne nastolatki (nawet od 15stu) mogą się odnajdywać w w pewnych aspektach duszpasterstwa akademickiego. Ja tak miałem.
Pytanie, co będzie jej wsparciem - czy wspólnota jakaś, czy grupa rówieśnicza "świecka".
W mojej parafii, "za moich czasów" nie było specjalnych możliwości, ale harcerstwo w szkole pozwoliło na mocne oparcie, na wiele lat.
Na poziomie LO - chodziło się na Msze św. akademickie (dla młodzieży było wtedy mało, i jak były, to mocno odjechane - a "akademickie" ciągnęły w górę).
Drogę "w kościele" znalazłam zdecydowanie po studiach - choć na studiach patrzyłam na DA to tu, to tam. Ale nikt się mną specjalnie nie zajął, a ja byłam do obcych raczej nieśmiała.
Z tym, że studia, to dalej harcerstwo na poziomie instruktorskim (i po studiach też).
Nasi synowie mają sensowne grupy rówieśnicze w szkole, i są ministrantami w parafii - mamy świetnego Księdza "od ministrantów i Rodzin", który jest bardzo zaangażowany, przy tym bezpośredni i otwarty na ludzi. Bardzo sobie cenimy, że tak "się podziało" w parafii - oprócz formacji ministranckiej i wyjazdów, chłopaki mają np. co tydzień piłkę w swoim gronie itp. Rodziny w parafii mogą się integrować w ramach inicjatywy "Kawa u Plebana" (polecam, bo pomysł prosty: https://www.facebook.com/kawauplebana/ , www. kawauplebana.pl)
Harcerstwo na razie nie - nie mamy drużyny, do której chcielibyśmy ich posłać, a i 2/3 z możliwych harcerzy nie przejawia chęci takowych. Tak to jest, jak się generalnie ma w domu (i na wakacjach) "po harcersku". No i my jako rodzice (phm+phm) - mamy dość mocno określone, co byśmy chcieli, a czego nie, w tym harcerstwie. I wychodzi, że na razie sami zapewnimy stosowne rozrywki i umiejętności.
Jak będą chcieli, to trafią w swoim czasie do drużyn. Syn naszych przyjaciół "zajawił się" dopiero jako zaawansowany nastolatek (predyspozycje "wodzowskie" - w tym dobrym, skautowym znaczeniu, miał od małego, ale nie chciał. A potem "klik", i poszło).
k.