Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Wesele
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Jeszcze rozumiem matkę siedząca w domu kiedy mąż w pracy, dzieci w większości w szkole, ale to tak trochę mnie dziwi.
Co do rodzin wielodzietnych to w sumie Twoje diagnozy są tutaj zupełnie niepotrzebne. Ja jestem z rodziny gdzie były można powiedzieć dwie jedynaczki bo duża różnica wieku jest między mną a siostrą. Odnoszę wrażenie że bardziej niż moi rodzice myślę o przyszłości moich dzieci i bardziej się nimi interesuję, mam z nimi bliższe więzi. I myślę o tym żeby coś mogły po nas dostać w spadku. I nie dlatego że moi rodzice byli jakąś patologią tylko po prostu realizowali swoje plany i marzenia, pracę zawodową. Nie byli skupieni na rzeczach materialnych. Myślę że niewiele po nich odziedziczymy jeśli chodzi o dobra ziemskie. Po ojcu zostały jedynie i aż jego obrazy. I uważam że byli najlepszymi rodzicami jakich mogłam mieć. Owszem popełniali błędy. Czasem spore ale dzięki nim jestem kim jestem a na tyle cenie siebie że nie chciałabym być inna niż jestem.
Wybacz, ale masz tendencję do wymądrzania się w tematach o których nie masz pojęcia. Zacznij żyć wreszcie na poważnie. Teoria to tylko teoria.
Tendencje do wymądrzania ma się każdy, tylko nie każdy to widzi. Kiedyś czytałam wasze stare posty i byłam w szoku do podejścia znowuż do mniejszych rodzin, dużo smutnych rzeczy, ale innym wolno. A mając dzieci chyba tym bardziej nie ma się czasu na internet i wiem to po rodzinie, bo też ja mam, tylko wiadomo inaczej jestesmy związani.
A co do rodzin wielodzietnych to miałam styczność z ludźmi z takich rodzin i jedni byli mili, drudzy wredni. Ludzie jak ludzie. Rodziny wielodzietne nie są lepsze bo są wielodzietne. Wartość człowieka zależy od tego jaki jest dla innych.
Na żywo mnie nie znasz, ja ciebie też nie. Internet to tylko wycinek. A w innych miejscach z ludźmi w pewnych kwestiach się rozumieliśmy, w tym w takich dyskusjach, nawet z moją rodziną, ale tu rozumiem różnice pokoleń i doświadczeń.
W mojej wspólnocie mam wspaniałą kobietę, która została sama z 4 dzieci. A są i tacy co mają jedno dziecko i nic już się w tej kwestii się pewnie nie zmieni i wszystkich tak samo podziwiam póki co bo są fajnymi ludźmi, po przejściach, rozwodach, wdowy.
I jak pisałam, jak miałam bym pogardzać modelem rodziny, z którego wywodzi się człowiek, dzięki któremu istnieje? Tacie zawdzięczam wszystko jak i jego siostrom. Moja babcia została z jednym bratem, bo drugi umarł, napewno było jej ciężko z tego powodu. Druga babcia za to rodzeństwa nie miała, miała "tylko" troje wnuków a obie wspominam czasem ze łzami.
Nieraz naczytałam się tu na swój temat takich rzeczy, że patrząc w lustro zastanawiam się czy widzę te sama osobę...
Nawiązałam ostatnio kontakt, z dziewczyną, która już dawno zapamiętałam jak pisała nieraz, że przez brak rodzeństwa jest samotna i nikt jej nie lubi. Było to dla mnie bardzo smutne, że dziewczyna od 3 lat męczy się z tą kwestią. Bo wiem jak to jest się męczyć w życiu i zmęczyć życiem. I nie chce w sumie aby ta dziewczyna cierpiała.
A jeśli chodzi o forum, to mam świadomość , że nieraz moja aktywność w internecie jest jaka jest, łapię się na tym, ale nie jets to dla mnie mimo wszystko sprawa najważniejsza.
Mam swoje zdanie, czasem je wypowiem, z natury jestem dość bezpośrednia:). I to myślę tyle.
a czemu nie młodszych, czemu stawiasz barierę 20 la?
każde dziecko będzie kiedys dorosłym, a każdy staruch był kiedyś dzieckiem!
czemu rozmawiać o wspólnych problemach
a nie dopuszczać problemów wymyślonych (z braku doświadczenia życiowego)?
precz z preczem!
niewiele z tego co wypisujesz, możesz poprzeć własnymi przeżyciami
po co być, gdzie Cię nie chcą?
Uważam, że jest wartościową osobą i możemy się wzajemnie od siebie uczyć.
Nie uważam też forum za zbędne i za stratę czasu. Ja się dużo rzeczy dowiedziałam z forum, ale co mi po samej wiedzy? Wiedzę jeszcze trzeba spożytkować.
Jest rodziną standardową, mieści się jeszcze w standardowym samochodzie, bez problemu wynajmie lokum na wakacje, nie dotykają jej te same problemy co już rodzinę z czwórką dzieci.
Pisanie w kółko, że znam rodziny wielodzietne bo mój tato ma dwójkę rodzeństwa jest dla mnie wielkim nieporozumieniem.
A i jak prawo określa takie rodziny jako wielodzietne, to nic na to nie poradzę. Dwoje rodzeństwa to jest już jakaś szkoła życia i miłości. A i w mojej rodzinie były też osoby z 4 dzieci. A, że nie było z 8 to już niczyja wina.
We wspólnocie lubimy się z panią, która ma 4 dzieci, a jej najmłodsze mówią mi na ciociu.
Nie mówiac o tym, że nadal tęsknię za babcia która, podziwiałam bo została młodo wdowa i musiała tęsknić za 22 latką, martwić się 19 latka i opiekować 10 letnim dzieckiem. Sama.
Nawet w rodzinie mojego byłego chłopaka, gdzie było 4 już dorosłych chłopów widziałam miłość, szacunek i jeden z nich ma tyle samo dzieci co jego rodzice.
A to, że nie podoba mi się każda rodzina wielodzietna? Musi? Oczywiście, że nie. Tak jak moi sąsiedzi mogą o nas mówić, jacy nie jesteśmy. Wolność.
Więc mówię, nie mam nic do wielodzietności, serio.
A podobne rozkminy jak Paula mam na co dzień u moich nastolatek bo dorosła córka już na innym poziomie żyje mimo że to rówieśniczka Pauli. Jej wybór. Dzieci i mąż. U niej to już świadomy wybór bardziej niż u mnie bo miała doświadczenie wielodzietności i rodziny. Trochę szkoda że się nie realizuje na innych polach bo jest obdarzona licznymi talentami i umiejętnościami ale jest młoda a życie nie kończy się na dwudziestu latach.
@M_Monia Ale co mam powiedzieć, że Twoja wielodzietność jest lepsza od rodzicielstwa moich rodziców? Nie wiem co mam Ci już pisać.