Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Minusy edukacji domowej
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja się czuję na swoim miejscu zajmując się dziećmi i mam z tego radość i satysfakcję, mój mąż pracując. No tak już jesteśmy stworzeni.
Jestem bardzo wdzięczna mężowi, że wspierał mocno decyzję o ED
Też myślę, że to byłaby dobra decyzja. Mam kilka lat by dojrzeć.
Mam nadzieję, że nic złego nie zmajstrują w przepisach.
Emigracja u nas raczej nie wchodzi w grę.
Mój szczęśliwie jak Zbyszek, dostrzega ciężar obowiązków.
Na pewno z każdym dzieckiem chciałabym zrobić w domu podstawówkę. Posyłanie do gimnazjum też mi się nie widzi. Co do szkoły ponadgimnazjalnej - jeśli tylko któreś dziecko będzie miało chęć na kształcenie w jakimś konkretnym kierunku, to z chęcią wyślę do jakiegoś technikum. Ogólniak równie dobrze mogą robić w domu. Chyba że będą chcieli robić liceum w szkole - raczej nie będę się przeciwstawiać. Wiek licealny, to już dość ukształtowany młody człowiek i towarzystwo spokojniejsze raczej.
Moja obserwacja jest taka, że na poziomie liceum młodzież bywa znacznie bardziej tolerancyjna dla różnych dziwaków. Przynajmniej w moim liceum nie było problemem, że ktoś miał osobliwe zainteresowania, czy trzymał się na uboczu. W podstawówce było znacznie gorzej.
Inna sprawa, że nie bardzo widzę powód, dla którego pięciolatek miałby sobie lepiej radzić wrzucony do obcej grupy rówieśniczej niż dziesięciolatek.
Dodatkowo, nie rozumiem, czemu zakładasz, że dziecko uczące się w domu jest w tym domu cały dzień zamknięte? Moje dzieci codziennie mają jakieś popołudniowe zajęcia. Tam nawiązują relacje z innymi dziećmi. Oprócz tego same organizują sobie różne zajęcia z dziećmi w okolicy.
@Gregorius - czasem mam wrażenie, że Tobie to, pod każdym względem, zawsze wiatr wieje w oczy...
MSPANC
MSPANC
zrobiło dany materiał. Ja za bardzo przyzwyczaiłam swojego 11-latka do
niesamodzielnej pracy, jak znikam z pola widzenia, to mi się rozłazi,
idzie zobaczyć co robią inne dzieci, generalnie zajmuje się nie tym co
trzeba. A tępy nie jest, jest bardzo leniwy i niecierpliwy."
--------------------------------
To co ja mam powiedzieć, skoro mój prawie 15 latek, juz nie będę pisała, jaki jest niesamodzielny, leniwy i bardzo niefektywnie zarżadza swoi czasem. Ale ja, żeby sie pocieszyć, uważam, że to jest normalny stan, tak może być i nie należy się tym przejmować, a tylko czekać aż się usamodzielni. To przyjdzie z wiekiem dla każdego odpowiednim, he, he. W końcu w szkole dzieci pilnowane są nonstop, żeby sobie np. krzywdy nie zrobiły, no nie?
tak nie uniknie (ostatecznie stanę nad nim i będę pilnować, ale żadne z
nas szczególnej przyjemności z tego mieć nie będzie), ale jeśli wykona
je sprawnie i samodzielnie to otrzyma nagrodę. I druga strona medalu -
jeśli nie wykona sprawnie i samodzielnie, to na wspomnianą nagrodę nie
może liczyć, choćby płakał, tarzał się po dywanie i wrzeszczał, że mu
obiecałam.
--------------------------------
Mnie by zabrakło pomysłów na nagrody, w końcu i one mogą spowszednieć.
---------------------
no właśnie! Dlatego pomysł dla mnie nie do wykonania.
--------------------
@Greg, po co Ci rówieśnicy?
będą rzępolić...
króliki nakarmią, zmywarę opróżnią, odkurzą, zbiorą pranie...
ale siąść przy biurku i skupić uwagę nad książkami?
:-SS
radzi sobie emocjonalnie gdy zaczyna naukę w szkole, np w wieku 10 lat.
Chodzi mi o zaaklimatyzowanie w klasie, przystosowanie się do wielu
zmian."
-------------------
Dziecko po paru latach w Ed radzi sobie emocjonalnie doskonale, znacznie lepiej niżby chodziło do szkoły. W szkole narażone jest na dokuczanie, na odrzucenie przez grupę rówieśniczą z różnych powodów, chociażby takich, że się niemodnie ubiera. W szkole - cały czas trauma, niepewność, w domu natomiast - względny spokój, sytuacje przewidywalne.
--------------
Nie generalizujmy. Dzieci w szkole traumy mieć nie muszą, ba, to są chyba jednostkowe przypadki.
zatem w czym problem?
Zła u nas ci dostatek, mnóstwo go w około - czyli wg Waszych teorii dzieci zdążą sie utwardzić, zdążą nauczyć się radzić sobie ze światem. Do tego ma słuzyć szkoła, żeby się utwardzały??? W czym problem?