Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Teraz wszyscy pójdziemy do paki
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Wydawało mi się, że odpowiadałaś na mój post, więc chyba powinno Cię interesować, czy rozmówca zrozumiał Twoją wypowiedź.
Tak, przecież to jasne jak się komuś podoba powyższa definicja przemocy (a gdzie ja napisałąm, że mi się podoba?) to na pewno toleruje związki homo, ba na pewno popiera też aborcję i eutanzję, nie mówiąc już o seksie 13 latków...
Do tej pory starałam się merytorycznie, no ale nawet najwytrwalsi się poddają.
Pipieram tylko te artykuły, które zmieniają KPK w zakresie środków zapobiegawczych.
Poza tym, uważam, że najpierw wypadałoby spróbować wykorzystać w pełni te przepisy, które już istnieją. I znaleźć pieniądze na usprawnienie systemu, który teraz jest niewydolny właśnie z braku pieniędzy.
Bo nie wierzę, że sama zmiana przepisów uzdrowi sytuację.
Częste zmiany prawa, bez polepszenia egzekwowania tegoż prawa, prowadzi tylko i wyłącznie do lekceważenia prawa i przepisów (widać to dokładnie na przykładzie przestrzegania (a raczej nieprzestrzegania przepisów drogowych).
Anko, oboje rodzice w opisanej przeze mnie rodzinie. byli psychologami. Bardzo chętnie rozmawiali z dziećmi. Podam Ci pewien przykład, którego byłam świadkiem: córka (14 lat) podebrała pieniądze matce koleżanki (czyli mówiąc dosadnie ukradła). Jej mama wzięła ją na stronę, gdzie przez 20 minut tłumaczyła jej, jak brzydko postąpiła, jak bardzo nadużyła zaufania, itp itd. Córka stała z minką niewiniątka i na koniec przemowy wyznała słodkim głosem :"mamusiu, strasznie mi przykro, więcej się to nie powtórzy". Mamusia uściskała ją i ucałowała, zapewniając, że bardzo ją kocha i w nią wierzy. Minutę później córka wychodząc z pokoju wycedziła przez zęby (do mnie): znowu udało się starą zbajerować...
Dzieci czuły się bezkarne, zarówno starsze jak i młodsze wiedziały, że jedyne co spotka je to gadka-szmatka, z którą bardzo dobrze potrafiły sobie poradzić.
Nie twierdzę, że wszystkie dzieci wymagają żelaznej dyscypliny - są takie, którym wystarczy coś wyjaśnić. Niestety wiele jest takich, które mają charakter znacznie trudniejszy. Tak samo niektóre dzieci bardziej motywuje nagroda, a inne - strach przed karą. DZIECI SĄ RÓŻNE. Dlatego uważam, że nie można wrzucać wszystkich do jednego worka i ogólnie stwierdzać, że nie wolno w żadnym przypadku stosować kar cielesnych.
I jeszcze jedno spostrzeżenie - pewnie, że nowe przepisy prawne nie będą od razu przestrzegane. Stąd dość sceptycznie oceniam możliwość poprawy sytuacji tych, którzy naprawdę potrzebują interwencji z zewnątrz (chodz mi o patologie i znęcanie się nad dziećmi). Natomiast prawo, oprócz tego, że ma bronić czy skazywać, pełni również rolę opiniotwórczą. Coś jest złe, bo jest niezgodne z prawem. Być może policjant nie zabierze mi dzieci, jeśli dam im klapsa, ale za to ludzie krzywo będą się patrzeć na wyrodną matkę, co dziecku nie pozwala...
W adhortacji "Familiaris Consortio" Jan Paweł II rozwija tę myśl: "Prawo-obowiązek rodziców do wychowywania jest czymś istotnym i jako taki związany jest z samym przekazywaniem życia ludzkiego; jest on pierwotny i mający pierwszeństwo w stosunku do zadań wychowawczych innych osób, z racji wyjątkowości stosunku miłości łączącej rodziców i dzieci; wyklucza zastępstwo i jest niezbywalny, dlatego nie może być całkowicie przekazany innym, ani przez innych zawłaszczony."
W zaproponowanej przez Synod Karcie Praw Rodziny jeden z punktów brzmi: "prawo do wychowania dzieci wedle własnych tradycji i wartości religijnych i kulturowych, przy pomocy koniecznych środków, narzędzi oraz instytucji;"
To wszystko powinieneś zapamiętać i przestrzegać, zanim zaczniesz nas pouczać, jak mamy wychowywać swoje dzieci.
Co do studiów, to trudno mi komentować, czego Cię nauczyli. Ale zdarza się, że i na studiach uczą niedorzeczności...
Ja tęż chodziłam kiedyś na zajęcia z psychologii, ale istotnie teraz widzę, że było tam bardzo dużo głupot. Z psychologami też jakoś zawsze miałam złe doświadczenia (bez obrazy Maćku
ale czemu mamy wymyślać nowe prawo?
Czy nie można by zacząć stosować wreszcie tego co jest...?
Ja nie tłumaczę żadnej bezsilności, wyobraźni też raczej mi nie brakuje- może powinnaś porozmawiać z moimi dziećmi, pewnie taki namacalny dowód więcej by zdziałał niż stronice zapisane w tym wątku :rolling:
Cieszę się, że Cię tak rozbawiłam, że aż przeturlalaś się ze śmiechu. A jak wiemu im więcej smiechu tym rodzina zdrowsza
Najwyraźniej starasz się przeczytać między liniami to, czego tam nie ma.
bo z jednej strony ktoś się domaga całkowitej rodzicielskiej suwerenności, z drugiej natomiast krytykuje podejmowane w imię tej suwerenności decyzje
Małgorzata ostro protestuje
jej prawo, zgadza się
to aj też mogłabym w ostrych słowach protestować np. przeciwko ochroniarzom w sklepie i ich bacznemu wzrokowi na mnie spoczywajacemu-przecież JA NIE JESTEM ZŁODZIEJKĄ, WYPRASZAM SOBIE TAKIE Z GÓRY TRAKTOWANIE MNIE JAK POTENCJALNEGO ZŁODZIEJA!!!
Malgorzato-skoro Twoja rodzina i Ty sama jesteście bez zarzutu, to spokojnie: poradzicie sobie i z górą nowych, bardziej restrykcyjnych ustaw
moze warto pomyśleć o innych
wychodzę z założenia(i powtarzam po raz kolejny): dobra rodzina sobie poradzi, bać powinna sie ta, która niewłaściwie wypełnia swoje obowiązki wobec członków rodziny
nie da sie tak, ze każdy domaga się pisania ustaw pod własne widzimisię i własną rodzinę
jeden nie widzi nic złego w zabraniu ze sklepu paczki cukierków, inny w wyniesieniu z lasu kilku drzew pociętych na opał
złodziej cukierków będzie udowadniał, ze to nic wielkiego, wielki sklep nie zbiednieje
ten od drewna udowadniac będzie, ze to niczyje, a jemu bardziej się przyda
no o jakiej kradzieży my tu mówimy?sójrzmy na mafię, co okrada miliony obywateli-przecież tak można uzasadniać swe czyny i niechęć do prawa
skoro na tym forum jest mnóstwo teorii, jak należy wychowywać dzieci, a pomnożymy to przez X, to doprawdy zgubić się można
dlatego musi istnieć coś, co choć z grubsza określi ramy, w jakich mozemy się poruszać
i nie w każdym zapisie należy dostrzegać od razu spisku i karzącej ręki państwa-tak sobie myślę
rozumiem, ze każdy mysli głównie o sobie i bliskich,ale moim zdaniem nie zaszkodzi pomyśleć o tych, którzy w jakiś sposób i z jakichś powodów cierpią
Rewelacja, naprawdę :clap:
a tak z innej beczki, to jedyny raz, kiedy moja córka zetknęła się z rzeczywistą przemocą, i fizyczną, i psychiczną, była szkolna świetlica - a agresorem pani świetliczanka. Z kwalifikacjami i wykształceniem pedagogicznym. Niestety ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w szkole nie ma (bo to nie chwytliwe hasło) i tej "nauczycielce" ja i inni rodzice mogliśmy co najwyżej nagwizdać - bo paniusia jest "mianowana" i nie do ruszenia.
a własnie - dlaczego nie ma ustawy "o przeciwdziałaniu przemocy" tylko od razu przemoc montują z rodziną? bo przecież przemoc, to przemoc - niezależnie od otoczenia - no chyba, że pracują jednocześnie nad ustawami o przeciwdziałaniu przemocy na ulicach, w pracy, w szkole, w sklepie i w lesie.... i gdzie tam jeszcze wymyślą
Natomiast pełne zaufanie do wszystkich rodziców, że kochają swoje dzieci i ich nie skrzywdzą jest dla mnie nie do przyjęcia. Jakieś prawo chroniące najsłabszych musi być, z tym że po pierwsze wsparcie i pomoc rodzinie, zdecydowanie w ostateczności odbieranie dzieci rodzicom i tu nie można opierać się na wyczuciu urzędnika. Jeżeli odebranie to ze wskazaniem na czasowe, z szansą na naprawę rodziny (np. leczenie nałogu).
Finansowo chociażby (to może być argument dla rządzących) bardziej opłaca się wesprzeć rodzinę, pomóc wrócić na dobre tory niż utrzymywać dzieci w domu dziecka.
@Marsjanko ta pani popełniła przestępstwo i nie ma tu znaczenia, czy jest mianowana czy nie, tę sprawę należało zgłosić do prokuratury.
Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jest dlatego, ze do tej pory jest tak, że to co dzieje się za 4 ścianami nikogo nie interesuje, choćby i ktoś katował dziecko. Pisałam już o pozaustawowym kontratypie karania dzieci, ta ustawa jak rozumiem ma to zmienić. No i jak pisałam, ma pomóc ofiarom zamieszkującym z katem. Ostatecznie ze szkoły dziecko można przenieść.
Pomimo istnienia przepisów umożliwiających osądzenie osoby winnej znęćaniu się nad rodziną, problem był w wykonastwie. Policja przyjeżdżała na interwencję, upomniała i było po krzyku - teraz liczą na to, będzie łatwiej pewne rzeczy egzekwować. Chociaż ja osobiście tego nie widzę i ustawa ta dla mnie też jest słaba, ale nie widzę tych zagrożeń co wy. Po prostu mi się wydaje, że będzie martwa i tyle.
Szkoła jako szkoła zareagowała wedle przepisów - ze wszystkimi dziećmi rozmawiał psycholog szkolny, panią odsunięto od zajęć na świetlicy. Decyzji o nadzorze pedagogicznym nie zdążono tej pani wręczyć, bo poszła na zwolnienie lekarskie, a później na urlop zdrowotny.
Sama zauważyłaś, że przepisy istnieją, a problem leży tylko w wykonawstwie. To zająć się trzeba poprawą wykonywania tych przepisów. Pouczyć policję, jak mają reagować. Zwiększyć nakłady na poradnie rodzinne, kuratorów, sądy rodzinne. Zmienić nastawienie na pomoc rodzinie, a nie tylko na represje. I dalej będę sie upierać, że przemoc "rodzinna" to margines. A klaps, to nie katowanie.
Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć (Syr 30,1-2). A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je, stosując karcenie i napominanie Pańskie! (Ef 6, 4).
Widocznie Jan Paweł II nie został poinformowany przez światłych katolików, że "uzasadnianie Biblią przyzwolenia na bicie dzieci świadczy o nieznajomości kontekstu historycznego, w jakim powstał Stary Testament, albo o manipulacji Słowem Bożym", jak wyjaśniła w "Niedzieli" pani Barbara Smolińska, psychoterapeuta z Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie.
Werka dała przykład osoby która znęcała się nad psami. Myślę, że bardzo podobne osoby znęcają się nad dziećmi, staruszkami, czy też zwierzętami. Z punktu widzenia oprawcy to bardzo podobna grupa - istot od niego słabszych, zależnych.
Zestawienie w jednym miejscu ludzi i zwierząt nie prowadzi do tego, że traktujemy je co do zasady tak samo. Tu cechą według której zaliczamy je do tego samego zbioru jest nieporadność i zależność od "pana".