Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Druga fala reformacji w Kościele?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Papieżowi należy się szacunek. Zawsze jest nadzieja, że to tylko wykrzywione interpretacje mediów, ludzi nieprzychylnych albo naciski zewnętrzne. Trzeba się modlić o siły i mądrość dla papieża. A wobec nierozumienia trzymać się pewnej doktryny Kościoła, którą jasno i przejrzyście czytam w starych encyklikach.
Druga deklaracja miała miejsce po zakończeniu Soboru, w przemówieniu na audiencji generalnej 12 stycznia 1966 roku:
I już.
Ale sama przyznajesz, że doktryna się nie zmieniła. Czemu nie możesz czytać współczesnego Magisterium, a nie zabytkowego?
Nie mogę czytać współczesnego Magisterium, gdyż jest tak napisane, że logicznie można je interpretować w dwojaki sposób. Przykładem jest nasza wcześniejsza dyskusja o tym, czy Bóg darzy ojcowską opieką świat materialny.
Przywołuje zdanie św. Johna Henry’ego Newmana "gdybym był zobowiązany do wprowadzenia religii do toastów po obiedzie (co po prawdzie nie wydaje mi się najlepszą rzeczą), wzniósłbym toast, jeżeli chcecie, na cześć Papieża; jednakże najpierw na cześć Sumienia, potem na cześć Papieża”.
Nadrzędne jest więc prawo ukształtowane sumienie wg nauczania nieomylnego Kościoła.
ŚWIĘTA KONGREGACJA NAUKI WIARY
Ja, N., wierzę mocno i wyznaję wszystkie i poszczególne prawdy zawarte w symbolu wiary, a mianowicie:
Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. Zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo. Wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych; a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na odpuszczenie grzechów. Oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.
Przyjmuję również i z mocnym przekonaniem zachowuję wszystkie i poszczególne prawdy dotyczące nauki wiary i obyczajów, a przez Kościół bądź uroczyście ogłoszone, bądź zwyczajnym nauczaniem stwierdzone i wyjaśnione - tak jak są przez Kościół przedstawiane - w szczególności zaś te, które dotyczą tajemnic świętego Kościoła Chrystusowego i jego sakramentów, Ofiary Mszy świętej oraz Prymatu Biskupa Rzymu.
Jeżeli jestem katolikiem, to dlatego, że ufam Papieżowi i biskupom. I to nie w jakimś drobnym wycinku, tylko w całości tego, co do mnie mówią. Jeżeli miałbym traktować ich z nieufnością, to po co w ogóle należeć do Kościoła? Równie dobrze inni papieże mogli sfałszować dogmaty i podrobić uroczyste orzeczenia.
Przy okazji, czytam właśnie książkę o. Jacka Woronieckiego o wychowaniu. I znajduję taki fragment o Mszy św.
Żeby było jasne, o. Woroniecki zmarł tuż po wojnie. A tutaj domaga się takiej reformy liturgii, jaką wprowadzono po Soborze. To pokazuje, jaka była postawa elit intelektualnych Kościoła w tej epoce i jak długo ta reforma dojrzewała.
Skoro tak uważasz, to powinnaś wykazać, na ile NOM jest sprzeczny z postulatem zawartym w jego książce:
na czoło wszystkich przejawów kultu eucharystycznego należy wysunąć Mszę św., i to nie cichą, i nie recytowaną, i nie śpiewaną z udziałem jakiegoś doborowego chóru — ale śpiewaną społecznie przez cały lud zgromadzony w świątyni
Moim zdaniem jest dokładnie odwrotnie, NOM jest całkiem udaną realizacją potrzeby, która od dziesięcioleci dojrzewała wśród najbardziej świadomych katolików:
- dopuszczenia świeckich jako aktywnych uczestników liturgii, a nie tylko jako statystów,
- przywrócenia starożytnych elementów Mszy św., zagubionych w ciągu wieków,
- przywrócenia bogactwa czytań, zredukowanych w okresie, kiedy Msza służyła tylko duchowieństwu,
- przywrócenia starożytnych modlitw pominiętych w uproszczonym mszale diecezji rzymskiej, który został przez św. Piusa V wprowadzony jako norma dla całego Kościoła.
Możliwe, że coś można było zrobić lepiej, czy pełniej, ale punktem odniesienia podczas reformy był mszał trydencki i na nim się opierano.
Warto też zwrócić uwagę na końcówkę cytatu z o. Woronieckiego, w którym pisze on, że poparcie dla reformy liturgii jest sprawdzianem sensus catholici - zmysłu katolickiego. Innymi słowy - ci, którzy nie chcą reformy działają według o. Woronieckiego na szkodę Kościoła. Nie chwaląc się, ale to dokładnie to samo, co ja napisałem tutaj.
Wczoraj w Q&A na żywo ks. Szymon Bańka odniósł się do początków Ruchu Liturgicznego (
Myślę, że fragm. o. Woronieckiego pochodzi z tych czasów nadziei.
Też mnie zaskoczyło w "Skale- opowieści o św. Piotrze" czyli historii Kościoła, Louis de Wohl jest przepełniony uznaniem dla ekumenizmu i wszystkich reform, które mają nadejść.
My jesteśmy dalej w czasie i możemy obserwować nie tylko początki, nadzieje, ale i skutki reform, apostazję krajów Europy Zach., zmniejszenie liczby powołań, odejście od wiary całych społeczeństw niegdyś katolickich.
za https://twitter.com/delestoile
Ciekawostka, czemu "z nadzieją", skoro według ks. Bańki Msza Trydencka jest najlepszą z możliwych? Oj, coś się narracja pruje.
> ale zagubiła się w kierunku "ku ludziom" w miejsce "ku Bogu"
Jakie to urocze, kiedy księża uważają siebie za wcielenie Boga. Tymczasem "in persona Christi" dotyczy konkretnych sytuacji, które są tak samo obecne w NOM, jak i w starym rycie. Poza tym są takimi samymi ludźmi, jak świeccy. I świeccy mają takie samo prawo do uczestnictwa w liturgii, jak duchowni. A więc to zdanie należy zapisać poprawnie:
> ale zagubiła się w kierunku "ku świeckim" w miejsce "ku księżom"
Tylko, że to nie jest "zagubienie", tylko intencja Kościoła, którą wyraził także o. Woroniecki.
> skutki reform, apostazję krajów Europy Zach., zmniejszenie liczby powołań, odejście od wiary całych społeczeństw niegdyś katolickich
Czy uważasz, że ludzie formatu o. Woronieckiego chcieli reform, które by spowodowały "apostazję krajów Europy Zach., zmniejszenie liczby powołań, odejście od wiary całych społeczeństw"? Jeżeli przyjąć taką ocenę przedsoborowego duchowieństwa, to ten okres byłby największym przekleństwem w historii Kościoła. Dlatego uważam, że jest dokładnie odwrotnie. To właśnie reformy zaplanowane przez Soborem i na Soborze pozwoliły uratować w Kościele, to co wciąż mamy.
Po co mieszać w to ks. Bańkę jak są nieomylne wypowiedzi papieży.
16. Ludzie mogą znaleźć drogę do wiecznego zbawienia i osiągnąć to wieczne zbawienie przez praktykowanie jakiejkolwiek religii.
17. Należy mieć przynajmniej zasadną nadzieję co do zbawienia wiecznego tych wszystkich, którzy w żaden sposób nie przynależą do prawdziwego Kościoła Chrystusowego.
18. Protestantyzm nie jest niczym innym, jak tylko jedną z różnych form tej samej prawdziwie chrześcijańskiej religii, w której tak samo można się podobać Bogu, jak i w Kościele katolickim."
To tezy potępione, czy obowiązujące?
Z zastrzeżeniem, że tezy te nie zostały potępione jako herezje.